#Fokuswonen: zorgverantwoordelijkheid of bemoeizucht

pas op: rolstoel

Waar begint de door de IGz genoemde “zorgverantwoordelijkheid” van Fokus en wanneer betreedt of vertrapt Fokus daarmee de integriteit van de client?

Mensen zijn bij Fokus gaan wonen omdat zij eigen baas willen blijven, behoudens de wettelijke vereisten die aan Fokus worden gesteld.

In de afgelopen jaren heeft de overheid zich een steeds grotere rol aangemeten bij de gezondheidszorg. Meestal is dat een goed ding, in het geval van Fokus pakt dit niet overal even goed uit.

Bedenk maar zelf enige scenarios in de met het vorige stukje aangeduide gevallen.

De term instelling ligt daar op de loer.

Maar ook bij alle andere projekten kan dit gebeuren.

Fokus en haar personeel zullen het risico niet willen lopen om verantwoordelijk bij incidenten te worden gehouden, met daarnaast eventuele schadeclaims of rechtsvervolgingen.

Dit kan betekenen dat de LM (al of niet op aandringen van de ADL) een zeer ongewenste machtspositie tussen de client en de professionele zorg gaat innemen, terwijl de LM slechts “filiaalhouder” is.

Het Fokusprincipe van ‘De cliënt bepaalt wat er moet gebeuren, wanneer en hoe’ zou dan niet meer van toepassing zijn.

 

Het zou voor zowel cliënten als personeel prettig zijn als hier duidelijke regels voor vastliggen.

 

Fokuswonen: opnieuw registratie handelingen, nu voor NZa

pas op: rolstoel

Vanmorgen lag een brief van Fokus in de brievenbus.

Wat er in stond maakte duidelijk dat de protesten van de Fokusbewoners in 2011 voor niets zijn geweest en dat we weer terug bij af zijn. In 22 projecten zal alle geleverde ADL-assistentie worden geregistreerd

Want:

De Nederlandse Zorgautoriteit(NZa)heeft van VWS opdracht gekregen de ‘prestatie ADL-assistentie’te beschrijven en een daarbij horend tarieÍ vast te stellen voor de 24-uurs beschikbare ADL-assistentie met ingang van 1 januari 2O14.

Dit is, omdat de tijdelijke aanspraak ADL-assistentie alleen voor 2012 en 2013 geldt.Fokus assistentieverlening bestaat uit 1 pakket waarbij de cliënt alle hulpvragen via de ADL-assistente krijgt.
Nu wil de NZA (nederlandse zorgautoriteit) alle handelingen weer opsplitsen in persoonlijke verzorging, verpleging en hand-en spandiensten.
Dat betekent dat bijvoorbeeld een boterham eten weer gesplitst dreigt te worden in happen en smeren.

Registratie ADL-assistentie
KPMG wil dat Fokus,en de andere aanbieders van ADl-assistentie, in de maand juli de registratie van de verleende assistentie gaan uitsplitsen in persoonlijke verzorging, verplegingen hand-en
spandiensten.De betrokken locatiemanagers zijn geïnÍormeerd. Zij zullen de ADL-assistenten inÍormeren.De uitsplitsing gebeurt in ARA vanuit de gangpost van de woningen/ofin de ADL-eenheid op de ARA-PC. De start is 2 juli.Voor de ADl-assistenten is een lijst gemaakt met daarop de handelingen die onder verpleging vallen en de handelingen die onder de hand- en spandiensten vallen. De overige handelingen worden automatisch geregistreerd als persoonlijkeverzorging. Deze geregistreerde gegevens worden door Fokus geanonimiseerd doorgestuurd aan KPMG.

Bovendien wil de KPMG behalve de functiesplitsingen van de cliënten ook nog weten welke de Íunctiebeperkingen zijn aan handen,armen,romp en benen in verband met de behoefte aan verpleging.

Dus is er ook daarover voor bewoners van de 22 projecten waar geteld gaat worden een lijst bijgevoegd.

Over privacy wordt niet gerept.

Voor mij is onbegrijpelijk dat het bestuur van Fokus hiermee instemt. Door hier aan mee te werken zet Fokus zelf haar bestaansrecht en werkwijze op losse schroeven.

Bovendien hebben de cliënten vorig jaar ondanks de duidelijke videos blijkbaar niet eens aan de organisatie waar zij wonen, duidelijk kunnen maken HOE belangrijk het is dat de ADL-assistentie in één pakket wordt geleverd.

Genen

genen-dna wikipedia

Opstekertje voor alle gehandicapten met een (erfelijke) spierziekte, open rug en andere mensen met erfelijke aandoeningen.

U heeft geluk nú geboren te mogen zijn.

U ook mevrouw met erfelijke borstkanker, waardoor u en uw zusters toch maar op “aanraden” van artsen uw borsten heeft laten afzetten.

En u ook, met die klompvoet. En u, met taaislijmziekte.
En natuurlijk jullie kleurenblinden ook. En ook albino’s mogen niet worden vergeten.

Leef nu het nog kan, jullie zijn er, maak er het beste van.

Over een paar jaar zouden jullie waarschijnlijk geen van allen geboren zijn of werd over jullie gepraat zoals je tegenwoordig vaak hoort praten over kinderen met Down-syndroom:

“ik begrijp die ouders niet, dat hoeft nu toch niet meer?”

bron: WebMD, nrc

Rustgevend

Doordat het afgelopen week een jaar geleden was dat een goede internetvriend overleed, dacht ik weer eens na over het raadsel dood.

Per slot ken ik genoeg dode mensen om er toch eens over na te denken, afgezien van het feit dat de dood de enige loterij zonder nieten is, zodat ik ook eens win.

Mijn beide ouders zijn dood, diverse familieleden en veel vrienden en kennisen zijn gestorven.

Maar nooit heeft er iemand van al die dooien mij bezocht, boodschappen gegeven of anderszins laten merken dat ze mij iets wilden zeggen.

Via anderen hoorde ik dat dit hun ook nooit was overkomen.

Gelukkig maar. Ik zou er niet aan moeten denken dat al die overledenen keurig op een stoeltje zaten te wachten totdat door Char of Derek hun naam werd afgeroepen.

Trouwens, als ik naar boven kijk zie ik ook niemand met harpjes op wolken zitten.Dus dat kan ook rustig vergeten worden.

Reincarnatie bestaat ook niet, anders zouden er niet wereldwijd zoveel geboorteoverschotten zijn.
Het zou natuurlijk wel kunnen dat de aarde de reincarnatiedumpplaats van het heelal is, maar na die uitzending van De Wereld Draait Door met dat college van professor Robbert Dijkgraaf over het heelal, http://dewerelddraaitdoor.vara.nl/media/93392
betwijfel ik dat.

Nee, dood is gewoon dood.

Ik vind dat een rustgevende gedachte.

Fokuswonen: de kwaliteitsjoker

pas op: rolstoel

Kwaliteitsverbetering.

Uit het ClientTevredenheidsOnderzoek is dit als verbeterpunt naar voren gekomen.

Zo’n lachertje heb ik nog niet vaak eerder gehoord.

Op de site van Fokus staat:

Sinds 7 maart 2010 is Fokus HKZ-gecertificeerd. Met de certificering maken we de geleverde kwaliteit zichtbaar en meetbaar maken voor (toekomstige) cliënten en andere belanghebbenden”

Alleen…..

Het gros van de  “eisen” heeft met het werken in clusterwoningen en als ADL te maken: de “zorghandelingen”en het voorwaarden hiervoor scheppend beleid.

Dit “certificaat” heeft weinig te maken met wat cliënten onder kwaliteit verstaan.

Voor cliënten komen behalve bovenstaande ook andere dingen kijken als er over kwaliteit wordt gepraat.

Bijvoorbeeld

Een ADLer die tevreden is met haar/zijn collega’s en LMer en niet (meestal tegen wil en dank) onderdeel uitmaakt van machtspelletjes tussen andere collega’s, cliënten of LMer.

Een LMer die staat voor het welzijn van het projekt,en niet het beste jongetje/meisje van de Fokusklas wil zijn.

Het als ADLer handelen in woningen van clienten zoals je het thuis ook zou doen.

Het behandelen van clienten zoals je zelf behandeld wilt worden.

Het is te hopen dat het besef leeft bij Fokus en alle projekten, dat als Fokus ook na 2014 ADLhulp integraal wil blijven leveren zoals nu, dus inclusief het smeren van het brood, het buiten brengen van de vuilniszak of het naar binnen brengen van de boodschappen uit de garage, maar ook de voor ADLers “leukere” dingen, zoals even vertellen wát er in een circulaire staat enzovoort, er in veel projecten iets zal moeten veranderen en er nog heel wat water door de Rijn zal moeten stromen.

Oud brood?

pas op: rolstoel

Inmiddels zijn we een week verder en zowel de PGB als alle ophef over het voortbestaan van Fokus en alle andere bezuinigingen in de zorg zijn uit het nieuws en de kranten verdwenen.

De Tweede Kamer en het Kabinet zijn op reces, maar de ambtelijke molens draaien krakend en piepend verder.

Dat wil niet zeggen dat de komende gevolgen niet zichtbaar worden, zowel bij Fokus als bij mensen die een PGB hebben.

Wat Fokus betreft kan ik kort zijn, men tracht nog steeds aan “produktiviteitscijfers” te voldoen, zonder verder rekening te houden met het feit dat het verschil met een instelling vooral op het gebied van kwaliteit ligt.De eerste “als het maar betaalt, met weinig echt werken”-vakantiekracht is al gesignaleerd.

Laatst had ik het over het feit dat het smeren van mijn boterham in het gedrang zou komen bij de invoering van de AWBZ.

Zelf dacht ik dat het zuiver theoretisch zou zijn, want welk mens zou iemand vanwege een “regeltje” laten verhongeren?

Deze twee afleveringen “blijf van mijn oma af” en “blijf van mijn oma af, watteuh?” uit het blog van Cinner laten zien hoe er met PGB’s van degenen die het het hardst nodig hebben wordt omgegaan door gemeentes.

Dus of de WMO zich ook daadwerkelijk om het smeren van mijn boterham zal gaan bekommeren, ik  heb er  een hard hoofd in.

Terug naar de “Hollandsche Waarden”

Mijn eerste kennismaking met “Hollandsche Waarden” had ik reeds als klein kind.
Wij woonden in een buurt waar alles en iedereen keurig zijn eigen hokje had.
In ons gedeelte van de straat woonden kantoorbediendes, weduwen en lagere ambtenaren, terwijl verderop een aannemer, fabrieksarbeiders en nog wat “onbekende”beroepen woonden.
Het spreekt vanzelf dat vooral die laatste groep niet deugde.

huisvrouw, museum St.Petersburg, wikipedia

Op vrijdag werden ramen gelapt, stoepen geschrobd en wee degeen die zich daar niet aan hield. In de loop van de dag werd dit feit als lopend vuur verspreid en de boosdoenster (en haar familie)  werd zolang met de nek aangekeken totdat zij precies het hoe en waarom vertelde.

Zelf hoorden wij, hoewel gewoon Nederlanders zijnde, er ook niet bij.

Mijn moeder was een zogenaamde “slechte vrouw”, gescheiden en hardwerkend voor de kost.

 

Voor ons kinderen betekende dit  dat wij niet door iedereen werden geaccepteerd.

 

Hier kwam nog bij dat wij in deze zwarte en grijze kousenstraat de enige niet-kerkelijken waren.

De “Hollandsche Waarden” schreven namelijk voor dat het niet gelovig zijn wel kon, maar dat men het best verre bleef van zulke mensen.

Ter ere van het werkende moeder zijn werd op een dag aangebeld en bleek dat de  “Hollandsche Waarden” gevoegd bij goed burgerschap,  een buurman of -vrouw ertoe gezet had een klacht bij de kinderbescherming in te dienen.

 

Dit “omdat het feit dat een alleenstaandevrouw  goed voor haar kinderen kan zorgen, terwijl zij ook werkt” onmogelijk zou zijn.

De Dames van de Kinderbescherming liepen door het huis, deden kasten open, keken in de pannen en onder de spreien op onze bedden en gingen weer.

Gelukkig, mijn moeder had de “Hollandsche Waarden” niet verder aangetast.

Wij aten ook gewoon spruitjes, weliswaar zonder het (voor ons te dure) vlees, maar het huis was schoon,  de kasten zagen er goed uit en op de bedden lagen echte dekens.

Fokus: eigen regie

pas op: rolstoel

Waar maken ze zich eigenlijk druk om.

Ze wonen toch in hun eigen woning en niet in een verpleeghuis.

Wat zeuren die gehandicapten nu?

Zij hebben het toch goed?

Ze krijgen toch hun eten en drinken, wonen in hun eigen huis en hebben dus niets te klagen.

Alleen, zo simpel ligt het niet.

Het is mooi weer, een lekker warme zaterdagavond.

Een echte terrasjesavond. Dus om 9 uur besluit ik iemand op te roepen om een jas aan te laten doen.

Om een uur of 2 ’s nachts vond ik het genoeg en ben naar huis gegaan. Daar

deed ik een oproep

en heb mij naar bed laten brengen.

Vanmorgen om 9 uur stond een zoon met 2 kleinkinderen aan de deur.

Dus

deed ik vlug een oproep

om mij uit bed te laten halen en aan te laten kleden.

Dit was een simpele opsomming van “eigen regie”.

Maar nu de plannen van de staatssecretaris:
Aan de ene kant zegt zij in het debat:

Fokuswonen is een soort ondersteuning die precies past binnen het beleid zoals ik dat voor ogen heb. Het geeft de totale regie aan degene die ondersteuning nodig heeft en het is een beweging voorwaarts

Aan de andere kant geeft zij de invulling van “eigen regie” deze betekenis:

Er worden door mij en de manager van het “projekt” waar mijn huis staat, vaste afspraken gemaakt over: wanneer ik opsta, douche, eet of naar bed ga, enzovoort.
’s nachts na 2400 uur is er niemand meer, dan kunnen mensen het “sociale alarm” (brandweer, politie o.i.e.)gebruiken als er een calamiteit is.

Dit alles onder het motto dat het kostenbesparend is, er dus niets verandert en toch via de AWBZ wordt gerealiseerd.

Uiteindelijk is dit alles natuurlijk een grote, in feestpapier verpakte bezuiniging. Al jaren proberen regeringspartijen kleinschalige initiatieven op het gebied van zorg de nek om te draaien, met telkens een ander smoesje als excuus.

• Daarom is er de site steun het Fokuswonen, waar ook een petitie staat. Teken!!

Goed 2011 gewenst

pas op: rolstoel

Soms vraag ik mij wel eens af of de betekenis van “je eigen leven leiden, en de dingen doen wanneer jij het wil en zoals jij het gewend bent” door ADL-er en client, wel hetzelfde wordt geinterpreteerd.
Neem nu Oudjaar.

Rond 1996 is hier op het project de goede gewoonte ontstaan om rond middernacht van oud op nieuw ongeveer 15-30 minuten niet op te roepen.

De aanwezige 2 ADL-ers hebben dan ook even gelegenheid met hun geliefden wensen uit te wisselen.

vuurwerk

De nachtdienst van Oud op Nieuw is met voorsprong de meest ongeliefde dienst van het jaar.
Loting of aanwijzing is de enige manier om deze gevuld te krijgen.
Iedereen is aan het feesten behalve jij, jij werkt dubbel zo hard, iedereen komt óf laat thuis, of gaat laat naar bed.

Het zal beslist wel eens op papier zijn gezet, niet als “dwingende regel” maar gewoon als uiting van wellevendheid en rekening houden met de ander.

“Slimme” clienten riepen wel al voor 24.00 op “zodat ik de eerste ben straks”, maar over en weer had men hier begrip voor.

De “oudgedienden” op het projekt kennen deze gewoonte en zo wordt deze doorgegeven aan de anderen.En ook de cliënten houden zich hieraan.

Dacht ik.

Gisteren ga ik naar bed en komt de drukte ter sprake.
Al om 12uur meldde zich de eerste cliënt.

En nee, deze nachtdienst had nog nooit gehoord dat dat eigenlijk “not done” is.

Volgens mij hoeft niemand volgend jaar vreemd op te kijken als “er minstens een kwartier lang” niemand komt op een oproep.

Bloggers op zwart?

via wikipedia

Er is door Ernst Hirsch Ballin nog net ff voor het scheiden van de markt een wetsvoorstel ingediend dat grote gevolgen kan hebben voor de vrijheid van meningsuiting van o.a. bloggers op het internet.

Volgens dit voorstel kan justitie zelfstandig, zonder gerechtelijk bevel voortaan een site of blog verwijderen zonder dat daar eerst een rechter naar heeft gekeken.

Dit betekent dat als iemand een blog schrijft, over welk onderwerp dan ook, dit blog na bijvoorbeeld een klacht zomaar kan worden verwijderd. Daarna pas zal gekeken worden of dit terecht was.

Door een aantal organisaties, bedrijven, wetenschappers en bloggers is een brandbrief(.pdf)  met bezwaren naar de minister gestuurd.

Hier staat het persbericht over deze aktie.

Ook kan er op de internetconsultatie-site van het ministerie van justitie bezwaar worden gemaakt.

En natuurlijk kan iedereen in zijn/haar eigen blog oproepen om voor 30 september a.s. bezwaren tegen dit voorstel kenbaar te maken.