#Fokuswonen: privacy van cliënten

pas op: rolstoel

Al jaren wordt op het evaluatieformulier dat clienten invullen over ADLers gevraagd hoe betrokkene met de privacy van de bewoner omgaat.
Anders gezegd: wordt er over jou en je huiselijke omstandigheden gekletst, zowel binnen als buiten Fokus.
Ik heb mij nooit enige illusie gemaakt, maar het enige dat iemand kan controleren is dat wat ADLers onderling zeggen. Hier valt het mee.
In andere projekten blijkbaar niet.
Waarom de betreffende vraag in het formulier staat, hoewel er door velen niet naar wordt gehandeld is mij een raadsel.

In een onsmakelijke (inmiddels verwijderde) discussie op dit blog werd als “bewijs” aangevoerd dat deze dingen aan de commenter verteld waren door iemand die op dat projekt werkt.
Roddel en achterklap.
Betreffende commenter is inmiddels geband, d.w.z. kan niet meer op dit weblog reageren.

Ter opfrissing:

Artikel 19 lid 2 van de Fokus-CAO heeft het over geheimhouding. Hoewel dit artikel de verhouding Fokus-werkgever/ ADL-werknemers regelt wordt er ook gesproken over “geheimhouding van de gang van zaken bij Fokus.

En natuurlijk staat in de Missie van Fokus dit nog:

Fokus laat zich – behoudens de zorg voor goede arbeidsomstandigheden en -verhoudingen – niet in met de leefwijze, privacy en keuzen van de bewoner en biedt daarbij dan ook geen begeleiding. Daarmee wil Fokus zich onderscheiden van andere aanbieders van zorg en dienstverlening.

Het lijkt er vaak op dat zowel cliënten als ADLers dit tegenwoordig vergeten.

#Fokuswonen: zorgverantwoordelijkheid of bemoeizucht

pas op: rolstoel

Waar begint de door de IGz genoemde “zorgverantwoordelijkheid” van Fokus en wanneer betreedt of vertrapt Fokus daarmee de integriteit van de client?

Mensen zijn bij Fokus gaan wonen omdat zij eigen baas willen blijven, behoudens de wettelijke vereisten die aan Fokus worden gesteld.

In de afgelopen jaren heeft de overheid zich een steeds grotere rol aangemeten bij de gezondheidszorg. Meestal is dat een goed ding, in het geval van Fokus pakt dit niet overal even goed uit.

Bedenk maar zelf enige scenarios in de met het vorige stukje aangeduide gevallen.

De term instelling ligt daar op de loer.

Maar ook bij alle andere projekten kan dit gebeuren.

Fokus en haar personeel zullen het risico niet willen lopen om verantwoordelijk bij incidenten te worden gehouden, met daarnaast eventuele schadeclaims of rechtsvervolgingen.

Dit kan betekenen dat de LM (al of niet op aandringen van de ADL) een zeer ongewenste machtspositie tussen de client en de professionele zorg gaat innemen, terwijl de LM slechts “filiaalhouder” is.

Het Fokusprincipe van ‘De cliënt bepaalt wat er moet gebeuren, wanneer en hoe’ zou dan niet meer van toepassing zijn.

 

Het zou voor zowel cliënten als personeel prettig zijn als hier duidelijke regels voor vastliggen.

 

#Fokuswonen : de kleine dictatuur

pas op: rolstoel

Hoewel Fokuswonen in de punten 6,7 en 11 van haar Algemene Voorwaarden (PDF) geen machtstructuur vermeldt en deze, gezien de website en overige informatie niet lijkt na te streven, komen met grote regelmaat via diverse bronnen, signalen naar buiten dat met name Locatiemanagers van het project een klein dictatuurtje hebben gemaakt.

In zo’n project zijn er “regels”, die vaak haaks staan op het Fokusconcept, dat immers uitgaat van De cliënt bepaalt wat er moet gebeuren, wanneer en hoe. .

In de loop der jaren heb ik dingen voorbij zien komen als:

opstaan na bepaalde tijd,
niet douchen op bepaalde tijd,
collectief voor bepaalde tijd naar bed gaan/opstaan/douchen,
het niet schoonmaken van door ADL gebruikte spullen(afwas gebruikt bestek),
het “regels”instellen voor beantwoording alarmoproepen,
het onnodig gebruik maken van beschermende kleding/handschoenen/laarzen,
bij cliënten met een “ingewikkeldere” handicap niet handelen naar “the best fit”, maar gewoon “net als wij altijd doen” handelen.

Zo zullen er nog wel meer onterechte “regels” zijn, waarvan het bestaan niet bekend is.
Vaak gaat de handhaving van deze regels gepaard met dictatoriale trekjes.
Heel eufemistisch worden dit “projectafspraken” genoemd.

Van afspraken wordt geacht dat deze door beide partijen zijn gemaakt.

Hier niet, erger, omdat dit de naam “projektafspraak” heeft, wordt er ook niets tegen gedaan.
Hierbij kan ook worden gekeken naar de rol van Regiomanagers, die toch zijn aangesteld om alle neuzen dezelfde kant op te laten wijzen.

Een ding is zeker: kwaliteit en tevreden cliënten krijgt Fokuswonen hierdoor niet.

Zou het…..??

En opeens was de afstandsbediening van mijn hoog laagbed kapot. Dat  bed heb ik al zo’n 15 jaar.
Omdat ik de fabrikant niet meer wist meldde ik het per mail aan c.z., de zorgverzekeraar van wie het bed is.

-0-

De volgende dag kreeg ik al een mail met de naam van een bedrijf in Roermond tot wie ik mij moest wenden.
Per telefoon kwamen het bedrijf en ik er niet uit welk type het bed was.

“Dan stuur ik even een monteur”.

De monteur kwam en tot mijn grote schrik keurde hij het hele bed af.
“Waarom, het bed zelf mankeert niets, het is alleen de afstandsbediening”.

“Uw bed is zo oud dat er geen onderdelen meer voor te krijgen zijn,  de aansluitingen voor de afstandsbediening zijn veranderd en als een van de andere motoren stuk gaat kan die niet meer worden gemaakt. Daarom moet ik het hele bed afkeuren en moet het worden vervangen”.

Ojee, ik kreeg visioenen van wéér een maandenlange procedure waarin ik voor de zoveelste maal dezelfde feiten mocht opgeven.

-0-

Maar nee.
Maandags kreeg ik een mail van de firma waarin mij verteld werd dat ik een ander bed kreeg en of ik even de maten wilde doorgeven.
En vrijdag kwamen twee vriendelijke heren mijn nieuwe hoog laag bed brengen, monteren en namen het oude mee.
Een operatie van een half uur.

Kortom, binnen twee weken had ik, zonder overbodige en extra stress, een ander bed.
Als dit reeds een gevolg is van het snijden in overbodige en geldverslindende bureaucratie:

petje af.

Kosten op aanvraag

Omdat ik voor de meeste communicatie zowel in huis als met de buitenwereld afhankelijk ben van hulpmiddelen, zoals omgevingsbesturing en computer (en natuurlijk omdat ik gek ben op computers) gebruik ik hiervoor allerlei aanpassingen.
Ik heb al eens over mijn Buddy-button geschreven, het verschil in prijs tussen USA en hier, over het feit dat deze in de gewone handel niet te vinden is.

Dan heb ik het nog niet over de grote prijsverschillen die men bij de produkten aantreft.
Afgelopen week las ik iets over nieuwe oogbestuurde computers en vroeg mij af of het iets voor mij kon zijn. Nu bestaan dit soort besturingen langer, dus opzoeken was niet moeilijk.
Alleen…… prijzen zijn niet te vinden.
Gelukkig lees ik Engels, dus kon ik op de homepage van het bedrijf terecht.

Tobii REX “vegen” met je ogen

Dat verbaast mij.
Voor alles is er wel een vergelijkingssite, of staan de prijzen vermeld, behalve bij veel hulpmiddelen voor gehandicapten.
Er wordt overal gezegd dat mensen zich bewust moeten zijn van het geld dat “de gezondheidszorg” kost.
Aan alle kanten wordt bezuinigd op hulpmiddelen enzovoort.

Tegelijkertijd maakt men het mensen onmogelijk zelf een bewuste keuze tussen aanvragen of niet en zelf betalen te maken, door geen prijzen, of slechts “kosten op aanvraag” te vermelden.

foto: http://www.tobii.com/