#Fokuswonen: privacy van cliënten

pas op: rolstoel

Al jaren wordt op het evaluatieformulier dat clienten invullen over ADLers gevraagd hoe betrokkene met de privacy van de bewoner omgaat.
Anders gezegd: wordt er over jou en je huiselijke omstandigheden gekletst, zowel binnen als buiten Fokus.
Ik heb mij nooit enige illusie gemaakt, maar het enige dat iemand kan controleren is dat wat ADLers onderling zeggen. Hier valt het mee.
In andere projekten blijkbaar niet.
Waarom de betreffende vraag in het formulier staat, hoewel er door velen niet naar wordt gehandeld is mij een raadsel.

In een onsmakelijke (inmiddels verwijderde) discussie op dit blog werd als “bewijs” aangevoerd dat deze dingen aan de commenter verteld waren door iemand die op dat projekt werkt.
Roddel en achterklap.
Betreffende commenter is inmiddels geband, d.w.z. kan niet meer op dit weblog reageren.

Ter opfrissing:

Artikel 19 lid 2 van de Fokus-CAO heeft het over geheimhouding. Hoewel dit artikel de verhouding Fokus-werkgever/ ADL-werknemers regelt wordt er ook gesproken over “geheimhouding van de gang van zaken bij Fokus.

En natuurlijk staat in de Missie van Fokus dit nog:

Fokus laat zich – behoudens de zorg voor goede arbeidsomstandigheden en -verhoudingen – niet in met de leefwijze, privacy en keuzen van de bewoner en biedt daarbij dan ook geen begeleiding. Daarmee wil Fokus zich onderscheiden van andere aanbieders van zorg en dienstverlening.

Het lijkt er vaak op dat zowel cliënten als ADLers dit tegenwoordig vergeten.

#Fokuswonen: zorgverantwoordelijkheid of bemoeizucht

pas op: rolstoel

Waar begint de door de IGz genoemde “zorgverantwoordelijkheid” van Fokus en wanneer betreedt of vertrapt Fokus daarmee de integriteit van de client?

Mensen zijn bij Fokus gaan wonen omdat zij eigen baas willen blijven, behoudens de wettelijke vereisten die aan Fokus worden gesteld.

In de afgelopen jaren heeft de overheid zich een steeds grotere rol aangemeten bij de gezondheidszorg. Meestal is dat een goed ding, in het geval van Fokus pakt dit niet overal even goed uit.

Bedenk maar zelf enige scenarios in de met het vorige stukje aangeduide gevallen.

De term instelling ligt daar op de loer.

Maar ook bij alle andere projekten kan dit gebeuren.

Fokus en haar personeel zullen het risico niet willen lopen om verantwoordelijk bij incidenten te worden gehouden, met daarnaast eventuele schadeclaims of rechtsvervolgingen.

Dit kan betekenen dat de LM (al of niet op aandringen van de ADL) een zeer ongewenste machtspositie tussen de client en de professionele zorg gaat innemen, terwijl de LM slechts “filiaalhouder” is.

Het Fokusprincipe van ‘De cliënt bepaalt wat er moet gebeuren, wanneer en hoe’ zou dan niet meer van toepassing zijn.

 

Het zou voor zowel cliënten als personeel prettig zijn als hier duidelijke regels voor vastliggen.

 

#Fokuswonen : de kleine dictatuur

pas op: rolstoel

Hoewel Fokuswonen in de punten 6,7 en 11 van haar Algemene Voorwaarden (PDF) geen machtstructuur vermeldt en deze, gezien de website en overige informatie niet lijkt na te streven, komen met grote regelmaat via diverse bronnen, signalen naar buiten dat met name Locatiemanagers van het project een klein dictatuurtje hebben gemaakt.

In zo’n project zijn er “regels”, die vaak haaks staan op het Fokusconcept, dat immers uitgaat van De cliënt bepaalt wat er moet gebeuren, wanneer en hoe. .

In de loop der jaren heb ik dingen voorbij zien komen als:

opstaan na bepaalde tijd,
niet douchen op bepaalde tijd,
collectief voor bepaalde tijd naar bed gaan/opstaan/douchen,
het niet schoonmaken van door ADL gebruikte spullen(afwas gebruikt bestek),
het “regels”instellen voor beantwoording alarmoproepen,
het onnodig gebruik maken van beschermende kleding/handschoenen/laarzen,
bij cliënten met een “ingewikkeldere” handicap niet handelen naar “the best fit”, maar gewoon “net als wij altijd doen” handelen.

Zo zullen er nog wel meer onterechte “regels” zijn, waarvan het bestaan niet bekend is.
Vaak gaat de handhaving van deze regels gepaard met dictatoriale trekjes.
Heel eufemistisch worden dit “projectafspraken” genoemd.

Van afspraken wordt geacht dat deze door beide partijen zijn gemaakt.

Hier niet, erger, omdat dit de naam “projektafspraak” heeft, wordt er ook niets tegen gedaan.
Hierbij kan ook worden gekeken naar de rol van Regiomanagers, die toch zijn aangesteld om alle neuzen dezelfde kant op te laten wijzen.

Een ding is zeker: kwaliteit en tevreden cliënten krijgt Fokuswonen hierdoor niet.

Zou het…..??

En opeens was de afstandsbediening van mijn hoog laagbed kapot. Dat  bed heb ik al zo’n 15 jaar.
Omdat ik de fabrikant niet meer wist meldde ik het per mail aan c.z., de zorgverzekeraar van wie het bed is.

-0-

De volgende dag kreeg ik al een mail met de naam van een bedrijf in Roermond tot wie ik mij moest wenden.
Per telefoon kwamen het bedrijf en ik er niet uit welk type het bed was.

“Dan stuur ik even een monteur”.

De monteur kwam en tot mijn grote schrik keurde hij het hele bed af.
“Waarom, het bed zelf mankeert niets, het is alleen de afstandsbediening”.

“Uw bed is zo oud dat er geen onderdelen meer voor te krijgen zijn,  de aansluitingen voor de afstandsbediening zijn veranderd en als een van de andere motoren stuk gaat kan die niet meer worden gemaakt. Daarom moet ik het hele bed afkeuren en moet het worden vervangen”.

Ojee, ik kreeg visioenen van wéér een maandenlange procedure waarin ik voor de zoveelste maal dezelfde feiten mocht opgeven.

-0-

Maar nee.
Maandags kreeg ik een mail van de firma waarin mij verteld werd dat ik een ander bed kreeg en of ik even de maten wilde doorgeven.
En vrijdag kwamen twee vriendelijke heren mijn nieuwe hoog laag bed brengen, monteren en namen het oude mee.
Een operatie van een half uur.

Kortom, binnen twee weken had ik, zonder overbodige en extra stress, een ander bed.
Als dit reeds een gevolg is van het snijden in overbodige en geldverslindende bureaucratie:

petje af.

Vreemd is dat

Het is mogelijk dat in de zaak van de hoofdschoppers in Eindhoven om verzachtende omstandigheden wordt gevraagd vanwege “de rol van het slachtoffer”.
Want de daders deden dat niet zomaar.
Het slachtoffer had het gewaagd iets te zeggen…..
Echt, het staat er. Geweld Eindhoven na opmerking fiets.
Wat mij er aan doet denken wat een vreemd land dit is.

Aan de ene kant roept de overheid iedereen op om toch vooral je ouders, kinderen, buren, vrienden of vreemden via een meldpunt aan te geven, voor feiten varierend van het plaatsen van bommen, stelen, frauderen, huiselijk geweld tot het maken van vuurwerklawaai en alles wat daar tussen zit, aan de andere kant sluit men klokkenluiders van fraude op, ontslaat men mensen die op gevaren wijzen en schopt men mensen in elkaar die vragen of je andermans spullen niet wilt vernielen.

Fokuswonen: sneeuwpret?

Hoera, het heeft gesneeuwd.
Deze vreugdekreten zijn aan mij niet besteed, hoewel ik een besneeuwd landschap prachtig vind.
Met de sneeuw komen zand, zout en troep.

–0–

new Yorks Finger Lakes by NASA, wikipedia

Maar gelukkig ook leuke dingen.
Om de overlast van vieze of natte schoenen en laarzen voor zowel ADL-ers als cliënten te vermijden worden er hier ieder jaar andere oplossingen bedacht.
Dit jaar zijn er “sneeuwkettingen” voor schoenen gekocht.
In voorgaande jaren waren er al meerdere keren een soort “oversloffen” gekocht die geen succes waren.
De schoenen en laarzen werden toch vies, de sloffen werden vies, niemand wilde “die smerige dingen” gebruiken, kortom ellende alom.
Niet vreemd,als je weet dat deze sloffen door sommigen alleen buiten in modder en sneeuw werden gedragen, terwijl dezelfde sloffen door anderen alleen binnen in huis werden gebruikt.
Nu maar hopen dat de sneeuwkettingen door iedereen buiten, en niet binnen worden gebruikt.

–0–

Kosten op aanvraag

Omdat ik voor de meeste communicatie zowel in huis als met de buitenwereld afhankelijk ben van hulpmiddelen, zoals omgevingsbesturing en computer (en natuurlijk omdat ik gek ben op computers) gebruik ik hiervoor allerlei aanpassingen.
Ik heb al eens over mijn Buddy-button geschreven, het verschil in prijs tussen USA en hier, over het feit dat deze in de gewone handel niet te vinden is.

Dan heb ik het nog niet over de grote prijsverschillen die men bij de produkten aantreft.
Afgelopen week las ik iets over nieuwe oogbestuurde computers en vroeg mij af of het iets voor mij kon zijn. Nu bestaan dit soort besturingen langer, dus opzoeken was niet moeilijk.
Alleen…… prijzen zijn niet te vinden.
Gelukkig lees ik Engels, dus kon ik op de homepage van het bedrijf terecht.

Tobii REX “vegen” met je ogen

Dat verbaast mij.
Voor alles is er wel een vergelijkingssite, of staan de prijzen vermeld, behalve bij veel hulpmiddelen voor gehandicapten.
Er wordt overal gezegd dat mensen zich bewust moeten zijn van het geld dat “de gezondheidszorg” kost.
Aan alle kanten wordt bezuinigd op hulpmiddelen enzovoort.

Tegelijkertijd maakt men het mensen onmogelijk zelf een bewuste keuze tussen aanvragen of niet en zelf betalen te maken, door geen prijzen, of slechts “kosten op aanvraag” te vermelden.

foto: http://www.tobii.com/

2013

Nooit heb ik iets tegen vuurwerk gehad.
Niet in de jaren 60 toen het mode werd om rotjes naar de benen van voorbijgangers te gooien, ook niet toen in de 80er jaren iedereen opeens vuurwerk in Belgie haalde, omdat het “goedkoper is en beter knalt”.Vuurwerk hoort erbij.

Gisteren deed echter de deur dicht.
Vanaf ’s morgens 10 uur klonken knallen.
Om 12 uur kwamen geluiden alsof ik in Lybie of Syrie woon.
Rondom, zowel voor als achter het huis, ontploften bommen met dreunen die tot in de woning doordrongen.
De brandweer reed af en aan door de straat.
Maar vanmorgen meldden bijna alle media dat oudjaar relatief rustig was gevierd.
Dat wat er gebeurde heeft niets meer te maken met “het feestelijk uitluiden van het oude jaar”.

Op het NOSjournaal zag ik een item hoe over de hele wereld nieuwjaar werd gevierd.

met grote vuurwerkshows.

Alleen in Nederland viert men oudjaar door het nabootsen van oorlog.

Gelukkig 2013

#Fokuswonen filters

Socrates teaching Wikimedia

Hieronder de driefiltertest* van Socrates, een tekst die een beetje aangepast, in dit projekt tijdens een bijeenkomst van ADLers ter sprake kwam.
In het samenspel tussen ADL en cliënt zouden beide partijen hun woorden eigenlijk ook eerst aan de drie filters van Socrates moeten toetsen.

En ook bij de communicatie tussen “Groningen” en cliënten vice versa, of cliënten onderling hebben deze filters nut.

-0-

 

Op een dag raakte Socrates met een man aan de praat.
De man zei: “weet u wat ík net hoorde over een collega van me?”
“Wacht even”, antwoordde Socrates. “Voordat je verdergaat,
wil ik eerst graag even een testje doen met mijn drievoudig
collegafilter”.
“Drievoudig collegafilter, wat is dat?” vroeg de man verbaasd.
“Dat betekent dat je voordat je verder praat eerst je gedachten
filtert.
Het eerste filter is de waarheid.
Weet je zeker dat wat je me wilt vertellen de waarheid is?”

“Onee”, zei de man, “ik hoorde het net en heb het verder niet
gecontroleerd”.
“Goed”, zei Socrates.

“Dan het tweede filter: goedheid.
Is het iets goeds wat je me wilt vertellen?”
“Nee integendeel”, zei de man.
“Dus je wilt me iets slechts vertellen over je collega,
maar je weet niet of het waar ís.
Maar misschien slaag je alsnog voor de test, want er is nog een derde
filter: nut.
Is wat je me wilt vertellen nutttg voor me? Heb ik er
iets aan?”
“Nou nee, niet echt”, gaf de man een beetje bedremmeld toe.

“Dan is het duidelijk”, zei Socrates.
“Dan heb ik een vraag voor jou, waarom zou je me iets vertellen
wat misschien niet waar is, waar ik niets aan heb
en wat je collega in een kwaad daglicht zet??”

 

-0-

 

 

*Socratische filters

 

Verantwoordelijkheid

Pestgedrag is van alle tijden.
Ik herinner mij dat ik als kind alleen “het eigen stuk van de eigen straat” gebruikte en verderop in de straat of om de hoek moest rennen of vechten.

Dat laatste deed ik veel en vaak met succes.
De redenen van het pestgedrag op straat varieerden van anders gekleed zijn tot in het verkeerde stadsdeel wonen.
Zonder andere keus.
Maar ten opzichte van nu was het vroeger anders:

Er was altijd iemand, een volwassene of ander kind dat het voor je opnam.

Ook op school.

Ik kan de keren niet tellen dat ik in een hoek gedreven werd, of over het schoolplein sloop en nooit zal ik meer vergeten dat ik de klas uit moest en toen, met mijn oor aan de deur, de juffrouw tegen de klas over pesten hoorde vertellen en dat dit moest stoppen.
Alleen, bij mij hield het op bij het vervolgonderwijs, ten eerste omdat ik naar een school ging waar de leerlingen vanuit de hele stad en omgeving kwamen, ten tweede omdat ik wijs geworden, mij niet echt ergens bij aansloot.

Maar ook hier waren leraren die het voor kinderen die gepest werden, opnamen. En als een leraar zelf een “leuke” opmerking maakte tegen een leerling was er altijd wel iemand, leerling of collega, die iets hiervan zei.

Dat er nu binnen korte tijd twee kinderen een eind aan hun leven hebben gemaakt komt door dezelfde oorzaak als waarom er een grensrechter is doodgeschopt.

Het zich niet meer verantwoordelijk voelen voor de ander en, het belangrijkste: daarnaar handelen.

 

Cassandravoorspelling – wikipedia