DNA

Dus eindelijk was het toch gebeurd.
De agent vroeg of hij mee wilde gaan naar het bureau omdat er een “paar onduidelijkheden” waren naar aanleiding van de DNAswap.

Hij had 13 jaar geleden niet gedacht dat het zo lang zou duren.
Na de verwarrende nacht was hij naar huis gefietst, had de koeien gemolken en was even gaan liggen in de verwachting dat er weldra een politieagent voor de deur zou staan.
Maar er kwam niemand.

In plaats daarvan kwam er een soort volksgericht bij het asielzoekerscentrum.
Zo’n verschrikkelijke daad kon alleen door een van die goddeloze buitenlanders zijn gepleegd.
De aandacht van iedereen was op die “buitenlanders” gericht.
Toen weken later bleek dat er geen asielzoeker bij betrokken was, werd hij bang dat de geweldsorgie zich zou gaan herhalen tegen zijn familie, zodra bekend werd….
Nee, hij zou zich nooit melden.
Er verstreken jaren en hij waande zich steeds veiliger.
Het gebeuren zelf was hij niet vergeten, dat ging ook slecht, er zaten maar een paar kilometer…..

Opeens kwam het bericht dat van de hele mannelijke bevolking DNA zou worden afgenomen.
Vrijwillig,  “maar”, zei de voorlichter, “natuurlijk gaan we wel na, waarom iemand niet mee wil werken”.
Hij had nog geprobeerd het zogenaamd te vergeten, maar op de afname-zaterdag stonden de buurmannen aan de deur en vroegen of hij mee kwam, dus ging hij mee.

En nu was het zover, hij stapte in de gereedstaande politie-auto.
“Past u op voor uw hoofd”, zei de agent.